تبدیل شن‌های کم‌ارزش بیابان به مصالح ساختمانی مقاوم

به گزارش عصر رویداد از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، در حالی که صنایع ساخت‌وساز با کمبود منابع و نیاز روزافزون به زیرساخت‌های مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی روبه‌رو هستند، ماسه بیابانی و دریایی به عنوان ماده‌ای فراوان به کانون توجه مهندسان بدل شده است. آن‌چه روزگاری برای ساخت‌وساز بی‌ارزش تلقی می‌شد، اکنون با کمک فناوری پیشرفته نانو به ماده‌ای با کارایی بالا و نقشی تحولی تبدیل شده است.

در پاسخ به این فرصت، شرکت تایلندی Doctor T Company limit ed، از توسعه راهبردی خود در زمینه مصالح پیشرفته ساختمانی خبر داده است. این شرکت با معرفی محصول جدید خود، DRT-Sand، گام مهمی در استفاده مؤثر از منابع بومی مناطق خشک و ساحلی برداشته است. این ماسه مهندسی‌شده، با بهره‌گیری از پوشش نانویی اختصاصی، به ماده‌ای مقاوم در برابر رطوبت، گردوغبار و شرایط سخت آب‌وهوایی تبدیل شده که برای مخلوط‌های سیمانی یا ترکیب با چسبنده‌های جایگزین کاملاً مناسب است.

در پی کمبود جهانی ماسه رودخانه‌ای مرغوب و افزایش تقاضای ساخت‌وساز، DRT-Sand به‌عنوان راهکاری نوین وارد میدان شده است. این ماسه بیابانی، که با لایه‌ای از نانوفیلم پوشش داده شده، ویژگی‌های مکانیکی و زیست‌محیطی منحصربه‌فردی دارد و ضمن کاهش وابستگی به منابع رودخانه‌ای، به کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از استخراج بی‌رویه ماسه کمک می‌کند.

محصول DRT-Sand برای مناطق خشک، بیابانی و ساحلی طراحی شده و می‌تواند در ساخت مسیرهای ارتباطی، قطعات بتنی، مخازن آب و حتی رنگ ماسه‌ای مقاوم در محیط‌های خشن مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از این ماده، نه‌ تنها هزینه‌های ساخت‌وساز را کاهش می‌دهد بلکه به اقتصاد مناطق کویری امکان می‌دهد تا به تأمین‌کنندگان جهانی مصالح ارزشمند ساختمانی تبدیل شوند.

پروژه‌های اولیه این فناوری در مناطق خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) با همکاری شرکای محلی در حال راه‌اندازی است و تمرکز آن‌ها بر مدیریت منابع آب، اتصال جاده‌ای مناطق روستایی و پروژه‌های عمرانی کم‌کربن خواهد بود.

از منظر سرمایه‌گذاری، این فناوری ترکیبی از نوآوری در مواد و ارزش‌های زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) را ارائه می‌دهد و در کنار محصولات موفق دیگر شرکت همچون TPoxy و چوب مصنوعی VoidWood (که بیش از ۸۵٪ درآمد شرکت را تأمین می‌کنند)، یک مسیر درآمدی جدید و پر پتانسیل به شمار می‌رود.

این شرکت در نظر دارد پروژه‌های آزمایشی این فناوری را تا پایان سال ۲۰۲۵ آغاز کند، عرضه رسمی را در سال ۲۰۲۶ انجام دهد و تا سال‌های ۲۰۲۷ و ۲۰۲۸ آن را در سطح جهانی گسترش دهد.